Veel maatschappelijke discussies gaan over problemen die moeten worden opgelost. Dat is begrijpelijk. Maar in werkelijkheid hebben we niet zozeer met acute problemen te maken, maar met langer voortwoekerende crises, waarvoor geen snelle oplossingen bestaan. Zeker niet als we maar blijven denken dat alles goed komt als ieder zijn eigen belang nastreeft. De Bijbel waarschuwt daarvoor: ‘Waar het visioen ontbreekt, verwildert het volk.’

De crises tonen zich in nietsontziend oorlogsgeweld, stromen mensen die armoede of onveiligheid ontvluchten, vervuiling van de aarde, stormen en vloedgolven die duiden op een klimaatverandering die niet tegen te houden is. Je kunt er somber, angstig of moedeloos van worden. Je kunt de indruk krijgen dat we leven in een apocalyptische tijd. Dat wil zeggen: in een onthullende tijd, die linksom of rechtsom beslissend zal zijn voor de geschiedenis van de mens op deze aarde.

In deze serie lezen we uit Apocalyps, het laatste boek van de Bijbel, ook wel de Openbaring van Johannes genoemd. Het is geschreven rond het jaar 100 op het eiland Patmos en valt te begrijpen als een lange, bemoedigende brief aan beginnende kerken in Klein-Azië, het huidige Turkije. Die kleine gemeenschappen van Jezus’ volgelingen hadden de grootste moeite om staande te blijven onder de heerschappij van Rome. Je kunt Apocalyps dan ook lezen als een verzetstekst, een steun in de rug voor mensen die zich niet wilden laten dwingen tot afgoderij of verering van de keizer.

Apocalyps brengt ons in een onbegrijpelijke en angstwekkende verbeeldingswereld. Een vuurrode draak met zeven koppen staat tegenover een barende vrouw, omkleed door de zon en een maan onder haar voeten. Er is een beest dat lijkt op een luipaard, met berenpoten en een muil als van een leeuw. De grote stad Babylon wordt voorgesteld als een hoer. En hoog daarboven troont de eerst wrede en uiteindelijk rechtvaardige God.

Johannes schreef echter geen doemscenario, maar een visioen. Een verbeelding van de ontknoping van de geschiedenis, waarin het goede, ogenschijnlijk kwetsbaar, uiteindelijk sterker is dan alle geweld. Zo willen wij in deze serie de Openbaring lezen als een profetische oproep, aan ons gericht. Als steun in de rug om goed te kijken naar onze wereld en om nu al te helpen waarmaken dat ‘De zachte krachten zeker zullen winnen in ’t eind’.